Naar inhoud springen

Ronde van Frankrijk 1981

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk 1981
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 1981
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 1981
Periode 25 juni t/m 19 juli 1981
Startplaats Nice
Finishplaats Parijs
Totale afstand 3753 km
Gem. snelheid 37,987 km/u
Deelnemers 150 (15 ploegen)
Eindklassementen
Gele trui Gele trui Bernard Hinault
Groene trui Groene trui Freddy Maertens
Bolletjestrui Bolletjestrui Lucien Van Impe
Witte trui Witte trui Peter Winnen
Ploegen Ploegen Peugeot-Esso
Navigatie
1980     1982
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 68e editie van de Ronde van Frankrijk ging op 25 juni 1981 van start in het Zuid-Franse Nice en voerde via de Pyreneeën, Nantes, Brussel, Mulhouse en de Franse Alpen met de klok mee naar de Champs-Élysées in Parijs, waar de wielerwedstrijd op 19 juli 1981 eindigde.

De 26-jarige Fransman Bernard Hinault boekte een derde eindoverwinning in La Grande Boucle, nadat hij in 1980 moest opgeven wegens een knieblessure. Zijn voorsprong op de nummer twee in het klassement, Lucien Van Impe, bedroeg bijna een kwartier. Opvallende bijrollen waren weggelegd voor de debutanten Phil Anderson en Peter Winnen, beiden 23 jaar oud. Anderson droeg één dag de gele trui en was de enige die tot de Alpen in het spoor van klassementsleider Hinault wist te blijven. Hij werd uiteindelijk tiende. Winnen zette een traditie voort door als Nederlander in de etappe naar l'Alpe d'Huez te zegevieren. Hij werd vijfde in het klassement en was de beste jongere. Joop Zoetemelk, de winnaar in 1980, kwam deze editie niet verder dan een vierde plek.

Aan de start in Nice verschenen vier voormalige winnaars van de Ronde; Joop Zoetemelk (1980), Bernard Hinault (1978, 1979), Bernard Thévenet (1975, 1977) en Lucien Van Impe (1976). Regerend wereldkampioen Hinault stak in de proloog zijn ambitie om de Ronde voor de derde keer te winnen niet onder stoelen of banken. De Fransman, die in 1980 moest opgeven vanwege een knieblessure, won de proloog en pakte over de 5,8 kilometer meteen 23 seconden voorsprong op Zoetemelk, die 14e werd.

De Nederlandse Tourwinnaar van 1980 wist dankzij twee door zijn team TI-Raleigh gewonnen ploegentijdritten de achterstand om te buigen in een voorsprong van ruim twee minuten, maar in de vijfde etappe, de enige Pyreneeënrit van 1981, moest hij opnieuw flink toegeven. Van Impe won met een halve minuut voorsprong op Hinault, de Australische debutant Phil Anderson en de Spanjaard Alberto Fernández. De rest van de renners werd op minuten gereden. Zoetemelk verloor ruim zes minuten en werd 51e in de etappe. Anderson mocht de gele trui aantrekken, maar verloor deze een dag later aan Hinault, die in een tijdrit opnieuw huishield.

Vervolgens trok de Tour via West-Frankrijk naar België. De Nederlander Ad Wijnands won in drie dagen tijd twee etappes, de Belg Daniel Willems won de etappe over de kasseien tussen Compiègne en Roubaix. Freddy Maertens won in Brussel en Hasselt respectievelijk zijn derde en vierde etappe in deze ronde. In Mulhouse won Hinault de tweede lange individuele tijdrit. Daags voor de eerste etappe in de Alpen was zijn voorsprong in het klassement 2'58" op Anderson en 6'37" op Gilbert Duclos-Lassalle. Zowel Anderson als Duclos-Lassalle verloren echter veel tijd in de bergritten.

De drie etappes in de Alpen werden gewonnen door respectievelijk Robert Alban, Peter Winnen en Hinault. De Nederlandse debutant Winnen maakte indruk in de rit naar de 'Hollandse berg' l'Alpe d'Huez; hij won en nam de witte trui voor beste jongere over van Anderson, die 17 minuten verloor. Zoetemelk wist in de Alpen zijn klassement te redden en rukte op naar een uiteindelijke vierde plaats. De derde en laatste tijdrit was opnieuw een prooi voor Hinault, die zijn voorsprong op Van Impe, nummer twee in het klassement, uitbouwde tot bijna een kwartier. Daniel Willems won zijn tweede rit, werd tweede in de laatste tijdrit, maar moest in de voorlaatste etappe opgeven. Deze etappe werd gewonnen door Johan van der Velde, die eerder in de tweede etappe naar Martigues al gezegevierd had. De slotetappe naar de Avenue des Champs-Élysées in Parijs werd gewonnen door Maertens; de vijfde ritzege van de winnaar van de groene trui in deze Ronde.

Etappe-overzicht

[bewerken | brontekst bewerken]
datum etappe route afstand winnaar gele trui
25 juni Proloog Nice (ITT) 5,8 km Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
26 juni 1a Nice - Nice 97 km Vlag van België Freddy Maertens
1b Nice - Nice (TTT) 45 km Vlag van Nederland TI-Raleigh Vlag van Nederland Gerrie Knetemann
27 juni 2 Nice - Martigues 254 km Vlag van Nederland Johan van der Velde
28 juni 3 Martigues - Narbonne-Plage 232 km Vlag van België Freddy Maertens
29 juni 4 Narbonne - Carcassonne (TTT) 77 km Vlag van Nederland TI-Raleigh
30 juni 5 Saint-Gaudens - Saint-Lary-Soulan 117 km Vlag van België Lucien Van Impe Vlag van Australië Phil Anderson
1 juli 6 Nay - Pau (ITT) 26 km Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
2 juli 7 Pau - Bordeaux 227 km Vlag van Zwitserland Urs Freuler
3 juli 8 Rochefort - Nantes 182 km Vlag van Nederland Ad Wijnands
4 juli Rustdag
5 juli 9 Nantes - Le Mans 196 km Vlag van België René Martens Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
6 juli 10 Le Mans - Aulnay-sous-Bois 264 km Vlag van Nederland Ad Wijnands
7 juli 11 Compiègne - Roubaix 245 km Vlag van België Daniel Willems
8 juli 12a Roubaix - Vlag van België Brussel 107 km Vlag van België Freddy Maertens
12b Vlag van België Brussel - Vlag van België Zolder 133 km Vlag van België Eddy Planckaert
9 juli 13 Vlag van België Beringen - Vlag van België Hasselt 157 km Vlag van België Freddy Maertens
10 juli 14 Mulhouse - Mulhouse (ITT) 38 km Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
11 juli 15 Besançon - Thonon-les-Bains 231 km Vlag van Ierland Sean Kelly
12 juli 16 Thonon-les-Bains - Morzine 199 km Vlag van Frankrijk Robert Alban
13 juli Rustdag
14 juli 17 Morzine - l'Alpe d'Huez 230 km Vlag van Nederland Peter Winnen Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
15 juli 18 Bourg d'Oisans - Le Pleynet 131 km Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
16 juli 19 Veurey-Voroize - Saint-Priest 117 km Vlag van België Daniel Willems
17 juli 20 Saint-Priest - Saint-Priest (ITT) 46 km Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
18 juli 21 Auxerre - Fontenay-sous-Bois 207 km Vlag van Nederland Johan van der Velde
19 juli 22 Fontenay-sous-Bois - Parijs 186 km Vlag van België Freddy Maertens

Eindklassementen

[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang naam ploeg tijd
Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Renault-Elf 96u 19'38
2 Vlag van België Lucien Van Impe Boston-Mavic + 14'34"
3 Vlag van Frankrijk Robert Alban La Redoute + 17'04"
4 Vlag van Nederland Joop Zoetemelk TI-Raleigh + 18'21"
5 Vlag van Nederland Peter Winnen Capri Sonne + 20'26"
6 Vlag van Frankrijk Jean-René Bernaudeau Peugeot-Esso + 23'02"
7 Vlag van België Johan De Muynck Wickes-Splendor + 24'25"
8 Vlag van Zweden Sven-Åke Nilsson Wickes-Splendor + 24'37"
9 Vlag van België Claude Criquielion Wickes-Splendor + 26'18"
10 Vlag van Australië Phil Anderson Peugeot-Esso + 27'00"
11 Vlag van België Fons De Wolf Vermeer Thijs + 28'53"
12 Vlag van Nederland Johan van der Velde TI-Raleigh + 29'46"
13 Vlag van Frankrijk Marcel Tinazzi Sem-France Loire + 30'03"
14 Vlag van België Paul Wellens Sunair-Sport 80 + 32'09"
15 Vlag van Frankrijk Mariano Martínez La Redoute + 32'16"
16 Vlag van België Eddy Schepers DAF Trucks + 33'27"
17 Vlag van Frankrijk Raymond Martin Miko-Mercier + 33'41"
18 Vlag van Frankrijk Michel Laurent Peugeot-Esso + 34'41"
19 Vlag van Frankrijk Jean-François Rodriguez Renault-Elf + 38'32"
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Jones Peugeot-Esso + 41'06"

Rode lantaarn:

121 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Faustino Cueli Teka + 4u 29'54"

Puntenklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang naam ploeg punten
Vlag van België Freddy Maertens Sunair-Sport 80 428
2 Vlag van België William Tackaert DAF Trucks 222
3 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Renault-Elf 184

Bergklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang naam ploeg punten
Vlag van België Lucien Van Impe Boston-Mavic 284
2 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Renault-Elf 222
3 Vlag van Frankrijk Jean-René Bernaudeau Peugeot-Esso 168

Jongerenklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang naam ploeg tijd
Vlag van Nederland Peter Winnen Capri Sonne 96u 40'04"
2 Vlag van België Claude Criquielion Wickes-Splendor + 5'52"
3 Vlag van Australië Phil Anderson Peugeot-Esso + 6'34"

Ploegenklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang ploeg ploegleider tijd
1 Vlag van Frankrijk Peugeot-Esso Maurice De Muer
2 Vlag van Frankrijk enault-Elf Cyrille Guimard
3 Vlag van België Capri Sonne Walter Godefroot